در تموزم

اسیر واژه هایم نکنید که من دلتنگ می شوم مث جمله ای غمگین و کـــم واژه می شوم

بی وفایم نکنید که شیشه ای شکسته می شوم بُرنده و تیکه تیکه و بی هیاهو می شوم

اسیر واژه هایم نکنید که من در ابهامی از ترس و عشقم

تنهایم نگذارید که من در خرابه های واژه ها در سکوتم  

گاهی فقط می نویسم تا آزرده نباشم دلتنگ و بازیچه نباشم 

گاهی فقط می بارم تا تموز نباشم بی ابر و بی باران نباشم

 تا در آسمان بی ستاره نباشم حتی از روی او دور نباشم